Киши суратидаги фаришта

«Агар сизлар менинг ҳузуримдан чиққанларингиздан кейин ҳам ҳузуримда бўлган ҳолатда давом етсангизлар еди, фаришталар сизларнинг уйларингизга зиёрат қилиб борар едилар».(Термизий ривоят қилган).

Росулуллоҳ -саллаллоҳу алайҳи васаллам- бир куни ушбу воқеани ҳикоя қилиб бергандилар: «Бир киши ўзининг бошқа бир қишлоқда яшайдиган биродарини зиёрат қилмоқ учун йўлга чиқди. Аллоҳ таоло бу киши ўтадиган йўлига бир фариштани (одам суратида) пойлоқчи қилиб қўйди. Бу киши фариштанинг олдига етиб келганида фаришта ундан: “Қаерга кетаяпсан?” – деб сўради. У киши: “Мана бу қишлоқдаги биродаримни зиёрат қилгани кетаяпман”, – деди. Фаришта ундан: “Сен унга бирон яхшилик қилганмисан, енди шу яхшиликни тўлиқ қилай деяпсанми (яни, у сени қулинг ёки болангми, унинг нафақаси сени бўйнингдаю, сен шу нафақани ўтай деяпсанми)?

Бошқа бир ривоятда айтилишича: “У сенга бирон яхшилик қилгани-у, сен шу яхшиликка ташаккур билдирмоқ учун кетяпсанми?” – деб сўради. Ҳалиги киши: “Йўқ, мен уни фақат Аллоҳ учун яхши кўраман, шу сабабдан зиёрат қилаяпман”, – деб жавоб берди. Фаришта: “Мен Аллоҳнинг сенга юборилган елчисиман. Сен у биродарингни Аллоҳ учун яхши кўрганингдек Аллоҳ сени ҳам яхши кўради”, – деди. (Муслим ривоят қилган).