СОРБОН
Jabroil -alayhis-salom- Rosululloh sallallohu alayhi vasallam-ning huzurlariga kelib: “Badr jangida qatnashgan kishilarni qanday kishilar deb bilasizlar?” – dedi. Rosululloh -sallallohu alayhi vasallam-: “Musulmonlarning eng yaxshilari (deb bilamiz)”, – dedilar. Jabroil -alayhis-salom-: “Biz farishtalar ham Badr jangida qatnashganlarni eng yaxshilarimiz deb bilamiz,” – dedi.
Abu Lahab zamzam yonida o’tirib Badr jangi xabarlarini va musulmonlar bilan mushriklar o’rtasida bo’layotgan hodisalarni surishtirib o’tirardi. Jang qatnashchilaridan biri Mug’iyra ibn Horis ismli kishi uzoqdan ko’rinib qoldi. Abu Lahab: “Ey jiyan, bu yoqqa kel”, – deb uni chaqirdi. – “Badr jangi haqida so’zlab bersangchi!” – dedi. Mug’iyra Abu Lahabning yoniga kelib o’tirdi, odamlar ham uning atrofiga to’plandilar. Abu Lahab betoqatlik bilan: “Qani, jiyan, so’zlachi, nimalar bo’ldi?” – dedi. Mug’iyra: “Biz ularga o’zimizni tutib berdik, xolos. Xohlaganlaridek o’ldirishdi, xohlaganlaridek asir olishdi. Allohga qasamki, bizning jangchilarimizda ayb yo’q.
Biz oppoq libosli kishilarga duch keldik. Ular osmonga tutashib ketadigan, bahaybat otlar minib olgan edilar, biror bir narsani qoldirmadilar, birorbir narsa ularni qarshisida tura olmadi,” – dedi. O’tirganlar orasida Abu Rofi ismli Abbos ibn Abdulmuttalibning quli ham bor edi. U avvalroq islom dinini qabul qilgan va musulmonligini yashirib yurardi. Mug’iyra ibn Horisning so’zlarini eshitgach: “Allohga qasamki, sen aytayotgan kishilar Allohning farishtalaridir,” – dedi.
Haqiqatan ham u jangchilar farishtalar edi. Rosululloh -sallallohu alayhi vasallam- Badr kuni jangda: “Ana u qurol-aslahasini taqib, otini boshini ushlab turgan Jabroildir,” – degandilar. Badr jangi kuni mushriklar mingga yaqin kishi edi, sahobalar esa uch yuz o’n to’qqiz kishi edilar. Shunda rosululloh -sallallohu alayhi vasallam- qiblaga yuzlanib, qo’llarini ko’tardilar-da, Allohdan yolvorib duo qilib, yordam so’radilar: “Ey Alloh! Menga bergan vadangni bajo keltir!
Ey Alloh! Menga bergan vadangni amalga oshir! Agar bu musulmon jamoat halok bo’lsa, qaytib Senga hech kim er yuzida ibodat qilmaydi!”. Rosululloh -sallallohu alayhi vasallam- shu holda qo’llarini ko’tarib, Allohga duo-iltijo bilan yolvorishda davom etaberdilar, hatto elkalaridan ridolari ham tushib ketdi. Abu Bakr -roziyallohu anhu- kelib, ridolarini to’g’rilab, elkalariga tashladi va: “Ey Rosululloh -sallallohu alayhi vasallam- Robingizga qilgan bu duoingiz etar. Albatta, Alloh bergan vadasini bajo keltiradi,” – dedilar. Shunda quyidagi oyati karima nozil bo’ldi:
«O’shanda Parvardigoringizdan madad tilaganingizda, U sizlarga ijobat qilib: «Men sizlarga ketma-ket keladigan minglab farishtalar bilan madad berurman», – (dedi)». Alloh taolo musulmonlarga farishtalar bilan madad berdi. Farishtalar musulmonlar bilan birga kofirlarga qarshi jang qildilar. Allohning izni bilan musulmonlarga nusrat keldi. (Muslim rivoyati).
