Росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам- айтдилар: “Кайси бирингиз бир жойда намоз укиб, бировга гапирмасдан, хеч кимга озор бермай, шу намоз укиган жойида утирадиган булса, фаришталар: «Ей Аллох, бу бандангни магфират кил, ей Аллох, унга рахм айла, ей Аллох, унинг тавбасини кабул кил», – деб унинг хаккига дуода буладилар.
Марям -алайхас-салом- ёшлигидан тоатибодатда усиб, солиха аёл булиб улгайди. Марям алайхас-салом-нинг онаси уни Аллохга назр килган еди ва Аллохга ибодат килиб катта булиши учун ибодатхонага олиб келиб берган еди. Марям -алайхас-салом- вояга етганидан сунг фаришталар унинг олдига келиб, Аллох уни бошкалардан саралаб, танлаб олгани хакида хушхабарни бердилар. Аллох таоло бу хакда шундай деган: Фаришталар Марямга: «Ё Марям, албатта Аллох сени (аёллар орасидан) танлаб олди ва (барча гунохлардан) поклади хамда сени бутун оламларнинг аёлларидан афзал килди.
Ё Марям, Парвардигорингга итоат кил ва руку (Аллохга ибодат) килгувчилар билан бирга сажда ва руку (яни ибодат кил!») — деганларини есланг!}. Марям -алайхас-салом- бу хушхабардан кувонди. Фаришталар бошка бир хушхабарни хам етказдилар: Есланг (ей Пайгамбар), фаришталар: «Ё Марям, албатта Аллох сенга Узининг Сузини хушхабар килиб берадики, унинг исми алМасих Ийсо ибни Марям булиб, дунёю охиратда обрули ва (Аллохнинг) якинларидан булур хамда одамларга гудаклик пайтида хам, вояга етган чогида хам (бир хил) гапирур.
Ва солих бандалардан булур», деганларида, Марям: «Парвардигорим, менга одамзод тегмаган булса, каёкдан менда фарзанд булсин?» — деди. Аллох айтди: «Шундай, Аллох Узи хохлаган нарсасини (Узи хохлаган суратда) яратади. Качон бирон ишни ирода килса, унга: «Бул!» — дейди. Бас, у иш булади».