Жаброил -алайхис-салом- Росулуллох саллаллоху алайхи васаллам-нинг хузурларига келиб: “Бадр жангида катнашган кишиларни кандай кишилар деб биласизлар?” – деди. Росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам-: “Мусулмонларнинг енг яхшилари (деб биламиз)”, – дедилар. Жаброил -алайхис-салом-: “Биз фаришталар хам Бадр жангида катнашганларни енг яхшиларимиз деб биламиз,” – деди.
Абу Лахаб замзам ёнида утириб Бадр жанги хабарларини ва мусулмонлар билан мушриклар уртасида булаётган ходисаларни суриштириб утирарди. Жанг катнашчиларидан бири Мугийра ибн Хорис исмли киши узокдан куриниб колди. Абу Лахаб: “Ей жиян, бу ёкка кел”, – деб уни чакирди. – “Бадр жанги хакида сузлаб берсангчи!” – деди. Мугийра Абу Лахабнинг ёнига келиб утирди, одамлар хам унинг атрофига тупландилар. Абу Лахаб бетокатлик билан: “Кани, жиян, сузлачи, нималар булди?” – деди. Мугийра: “Биз уларга узимизни тутиб бердик, холос. Хохлаганларидек улдиришди, хохлаганларидек асир олишди. Аллохга касамки, бизнинг жангчиларимизда айб йук.
Биз оппок либосли кишиларга дуч келдик. Улар осмонга туташиб кетадиган, бахайбат отлар миниб олган едилар, бирор бир нарсани колдирмадилар, бирорбир нарса уларни каршисида тура олмади,” – деди. Утирганлар орасида Абу Рофи исмли Аббос ибн Абдулмутталибнинг кули хам бор еди. У аввалрок ислом динини кабул килган ва мусулмонлигини яшириб юрарди. Мугийра ибн Хориснинг сузларини ешитгач: “Аллохга касамки, сен айтаётган кишилар Аллохнинг фаришталаридир,” – деди.
Хакикатан хам у жангчилар фаришталар еди. Росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам- Бадр куни жангда: “Ана у курол-аслахасини такиб, отини бошини ушлаб турган Жаброилдир,” – дегандилар. Бадр жанги куни мушриклар мингга якин киши еди, сахобалар еса уч юз ун туккиз киши едилар. Шунда росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам- киблага юзланиб, кулларини кутардилар-да, Аллохдан ёлвориб дуо килиб, ёрдам сурадилар: “Ей Аллох! Менга берган вадангни бажо келтир!
Ей Аллох! Менга берган вадангни амалга ошир! Агар бу мусулмон жамоат халок булса, кайтиб Сенга хеч ким ер юзида ибодат килмайди!”. Росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам- шу холда кулларини кутариб, Аллохга дуо-илтижо билан ёлворишда давом етабердилар, хатто елкаларидан ридолари хам тушиб кетди. Абу Бакр -розияллоху анху- келиб, ридоларини тугрилаб, елкаларига ташлади ва: “Ей Росулуллох -саллаллоху алайхи васаллам- Робингизга килган бу дуоингиз етар. Албатта, Аллох берган вадасини бажо келтиради,” – дедилар. Шунда куйидаги ояти карима нозил булди:
«Ушанда Парвардигорингиздан мадад тилаганингизда, У сизларга ижобат килиб: «Мен сизларга кетма-кет келадиган минглаб фаришталар билан мадад берурман», – (деди)». Аллох таоло мусулмонларга фаришталар билан мадад берди. Фаришталар мусулмонлар билан бирга кофирларга карши жанг килдилар. Аллохнинг изни билан мусулмонларга нусрат келди. (Муслим ривояти).